خبر گیلان؛ در بین نظامهای عالم که در یکی دو قرن اخیر تشکیل شده، بنده هیچ نظامی را سراغ ندارم که به اندازهی جمهوری اسلامی پیشبینی زوالش شده باشد. از روز اول بدخواهانی که نمیتوانستند تشکیل نظام را هضم کنند، میگفتند این نظام تا دو ماه دیگر و … از بین خواهد رفت.
اینها نگاهشان به خیلی از انقلابها و نظامهای برآمده از انقلابها بود. این انقلابها در سراسر جهان شروع شوقانگیز و پایان زهرآگینی داشتند.
راز پرشکوه و افتخار بخش ماندگاری این نظام این دو کلمه است: جمهوری و اسلامی؛ مردم و اسلام؛ جمهوری یعنی مردم و اسلام یعنی مردمسالاری دینی.
کار بزرگ امام بزرگوار ما این بود که این فکر و نظریهی جمهوری اسلامی را خلق کرد و آن را وارد میدان نظریههای سیاسی گوناگون کرد. بعد به آن تحققق و عینیت بخشید.
هم در مورد حاکمیت اسلام و هم درباره جنبهی مردمی بودن حکومت و مردمسالاری مخالفین سرسختی وجود داشت. عدهای سکولارها و غربیها بودند که معتقد بودند دین افیون جامعه است و نمیتواند حکومت مردم را در دست بگیرد.
دستهای دیگر میگفتند دین نباید آلوده به سیاست شود و باید تقدس خود را حفظ کند که این افراد سکولارهای مذهبی هستند که مذهبیاند اما در واقع سکولارند. یعنی هیچ اعتقادی به دخالت دین در شؤون زندگی ندارند و مخالفت حاکمیت اسلامند.
مخالفان مردمسالاریها هم دو جبهه بودند، یکی سکولارها که میگفتند مردمسالاری را باید تکنوکراتها دست بگیرند پس جمهوری اسلامی بیمعنی است. عدهای دیگر میگفتند مردم کارهای نیستند و باید دین حکومت کند که نمونهی افراطی آن در داعش مشاهده میشود.
گفته میشود برخی بخاطر مشکلات معیشتی مردد هستند که در انتخابات شرکت نکنند. نبایستی این چیزها ما را دلسرد کند درباره انتخابات. اگر نابسامانی و ناکارآمدی وجود دارد باید آنرا با انتخاب درست و خوب جبران کنیم نه با عدم انتخاب. اگر ضعفی در مدیریتها وجود دارد راه چاره آن چیست؟ که ما در مدیریتها دخالت نکنیم؟یا نه، یک مدیریت به معنای واقعی کلمه اسلامی و مردمی انتخاب کنیم.
در انتخاب باید دقت کرد. به وعده و حرف نمیشود اعتماد کرد. درباره خارجیها هم همین را میگویم. به مسئولین عزیز در همین قضایای هستهای که در جریان است همین را میگویم. در مسائل مهم کشور هم همینجور است. حرف آسان است. باید نگاه کرد این وعده را که این فرد میدهد آیا در گذشته این فرد عملی وجود دارد که این وعده را تصدیق کند یانه. نامزدها وعده هایی را که مطمئن نیستند میتوانند انجام بدهند را ندهند.
این وعدهها به ضرر کشور است. اگر چنانچه به ریاست جمهوری رسیدید و نتوانستید انجام دهید مردم را نسبت به نظام دلسرد میکنید.
وعدههایی که اهل فن تایید میکنند قابل تحقق است را بدهید، اما این وعدههایی که پشتوانه عملی ندارد را این وعده ها را نباید داد چون موجب دلسردی مردم خواهد شد و این گناه است.
